Kitap Nietzsche'nin, Zerdüşt'ü konuşturarak oluşturduğu felsefesidir. Bu kitabın en iddialı ve büyük cümlesi:
"Öldü bütün tanrılar, Üstüninsan'ın yaşamasını istiyoruz artık."Zerdüşt Üstüninsan'ı hedefliyor, arzusu onu bulmak. Ancak tanrı öldü, ama yaşasın yeni tanrı(?)
Üzgünüm, hayal kırıklığına uğrattı kitap beni. Burada ölen dogmatik düşüncedir ama Zerdüşt'ün Üstüninsan'ının kimi fikirleri ve davranışları da dogmatiktir. Ya da bana öyle gelmiştir. İşte olay burada patlak vermektedir.
Kitap boyunca Üstüninsan'ın meziyetleri mi yoksa Zerdüşt'ün kendi meziyetleri mi aktarılmıştır? İç içe geçmişlik her zaman mevcut.
Pek çok asker görüyorum: pek çok savaşçı görebilsem keşke!"Üniforma" diyorlar giydiklerine: bari üniformanın gizlediği üni-form olmasa! (sayfa 50)Nietzsche'nin topluma, tepkisiydi belki de bu kitap. Diğer bir konu da tümdengelmesi. Bir bakıma toplum insanları oluşturur, insanlar toplumu oluşturmaz algısı kuvvetli. Bu hisle beraber bolca yalnızlık mevcut. Bunu açıkça da dile getiriyor zaten.
Ey Zerdüşt, sen o gelmesi gerekenin gölgesi gibi gideceksin: böyle buyruk vereceksin, sen, buyruk vere vere önde gideceksin. (sayfa 141)
Zerdüşt, aslında bir peygamberdir. Peki Nietzsche'nin Zerdüşt'ü kimin peygamberi? Üstüninsan'ın mı? Nietzsche'nin mi? Peygamber varsa bunun bir de tanrısı olmalı. Üstüninsan mı?
Tanrı öldü, yaşasın yeni tanrı. Mı?
Bendeki kitap Cem Yayınları'ndan 1984 baskısı ile birlikte Turan Oflazoğlu'nun harika çevirisi.
