Adam Fawer'ın Olasılıksız'ın devamı niteliğidindeki bu kitapta birden fazla yetenekle karşı karşıyayız.Ancak bir tanesinin üzerine yoğunlaşıyor Adam Fawer: "Duymak" üzerine.Karakterlerin yetenekleri aslında bilindik sayılmaz. Bir tadı işitmek mümkün müdür?
İster istemez, akıllar Olasılıksız'a gidiyor. Olasılıksız mı Empati mi diyecek olsanız ikisi de derdim. Çünkü ikisi birbirinden bağımsız, birbirinden güzel! Bir rengi tatmak fikrini belki de hiç düşünmemiştim, düşünmemiştik. Ancak gerçekte mavi nasıl bir tat?
Zihnin derinliklerine inen Adam Fawer yine sarıp sarmalayan, yine kendine bağlayan bir eserle karşımızda! Kitap yine April Yayıncılık'tan, Murat Kayı çevirisiyle,2009 yılında önümüze kadar geliyor.
Empati, yukarıda belirttiğim gibi devam niteliğindedir; Olasılıksız'ın devamı değildir. Devam niteliği taşımasının sebebi de zihnin derinliklerine bakmaya devam etmekten gelir. Bu kitaba "acaba?" diye yaklaşmıştım. Ancak okuduğuma pişman etmeyen bir kitap oldu.Kurgusuyla, öyküsüyle kendine bağladı. Bir solukta bitti.
Olasılıksız ilk göz ağrısıydı.Onun verdiği tadın aynısını bulmak mümkün değildir.Empati'nin tadı başkadır, Olasılıksız'ın başka.
Olasılıksız'da olduğu gibi düşüncelere de dokunuşlar var. Merak unsurları, gerçekle kurgunun iç içe geçtiği yerlerde kendini iyice gösteriyor. Kitabın kapağını siz de benim gibi, "gerçekte renklerin tadı nasıldır?"la kapatacaksınız. "Renklerin tadı var mıdır?"la değil.
Kitap:
KitapYurdu.Com
